Είναι γνωστό ότι όταν δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για να επεκταθεί ένα κτίριο οριζόντια, μια καλή λύση είναι να επεκταθεί κάθετα, προσθέτοντας μερικούς ακόμη ορόφους, ανάλογα με την αντοχή του. Για τις κάθετες αυτές προσθήκες, τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά, χρησιμοποιείται ως υλικό το γυαλί, ακόμα και σε παλαιά κτίρια, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα νέα συνθήκη με την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο αρχιτεκτονικό στιλ μιας περασμένης εποχής και την εντυπωσιακή διαφάνεια του γυαλιού.
Ένα από αυτά τα κτίρια είναι το Canadian Museum of Nature, το οποίο σχεδιάστηκε από τον David Ewart. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1912, ωστόσο λίγο αργότερα ο πέτρινος πύργος άρχισε να βυθίζεται στο έδαφος και έπρεπε να αφαιρεθεί. Πρόσφατα, το κτίριο ανακαινίστηκε με την προσθήκη μιας σύγχρονης γυάλινης επέκτασης.
Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το κτίριο Margaretenstrase 9, στη Βιέννη της Αυστρίας. Κατά την ανακαίνιση της οικίας, που κτίστηκε μεταξύ 1890 και 1918, ζητήθηκε από τους αρχιτέκτονες του γραφείου Josef Weichenberger να προσθέσουν τρεις ορόφους στο πάνω μέρος του κτιρίου. Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν γυαλί για το νέο τμήμα, προκειμένου να εκθέσουν την πανοραμική θέα αλλά και να ενισχύσουν την οπτική αντίθεση μεταξύ των δύο μερών του κτιρίου, τα οποία, ωστόσο, συνυπάρχουν αρμονικά.