Cascading Terraces – Όταν το design γίνεται εμπειρία

Πρωταρχικό αίτημα της Potiropoulos+Partners κατά τον σχεδιασμό του συγκροτήματος κατοικιών «Cascading Terraces», που απέσπασε Χρυσό βραβείο A’ Design Award στις κατηγορίες Architecture Building και Structure Design, δεν ήταν τόσο η «αισθητική ορθότητα», αλλά η προοπτική μιας πολυαισθητηριακής εμπειρίας- σχέσης με το φυσικό τοπίο.

Ως εκ τούτου, το συγκρότημα σχεδιάστηκε με κύριο συνθετικό άξονα τον διάλογο  με το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον και το τοπίο. Βασικό στοιχείο του σχεδιασμού ήταν, επίσης, η επανεξέταση κομβικών ζητημάτων σχετικών με αρχετυπικές ανθρώπινες ανάγκες που έχουν σχεδόν ξεχαστεί, και, επαγωγικά, με το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της Potiropoulos+Partners.

Κατά την επεξεργασία του concept προσεγγίστηκε η οργάνωση δύο συνδεδεμένων όγκων, σε ενιαία δομή, παράλληλων προς τη μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που συνδιαλέγονται με τα φαινόμενα του Τόπου. Κεντρικό θέμα της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις και ποιοτικές διαφοροποιήσεις.  Αντιδρώντας στον προσανατολισμό, στις θέες, στη διεύθυνση των ανέμων και στις μεταμφιέσεις του τοπίου ανάλογα με την εποχή, το συγκρότημα «ανοίγει» ή «κλείνει», υιοθετώντας κάθε φορά διαφορετικά πρόσωπα.

Προτεραιότητα του σχεδιασμού αποτέλεσε η αξιοποίηση της θέας, σε ένα ψηλό σημείο της Κηφισιάς που διακρίνεται για την οπτική εκτόνωση που προσφέρει προς τη νοτιοδυτική διεύθυνση και αντίστοιχα προς τη βορειοδυτική.  Ακολουθώντας την επιλεκτική αποκάλυψη ή απόκρυψη του τοπιακού πανοράματος, η εσωτερική οργάνωση προβλέπει διαφορετικές ποιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων, ταξινομώντας το εσωτερικό των κτιρίων σε ζώνες «δημόσιες» και «ιδιωτικές», σε εξωστρεφείς, που ανοίγονται προς τις βεράντες και τον ορίζοντα, και σε εσωστρεφείς στην εσωτερική πλευρά του οικοπέδου.  Έτσι, προκύπτει μία σύνθεση διαδοχικών προβόλων-κήπων, σε ήπια στροφή μεταξύ τους, που υπαινίσσονται μία «πλάγια» αναφορά στο εμβληματικό κτίριο Fallingwater του Αμερικανού F.L. Wright, το οποίο συνδέει αρμονικά την τέχνη και το design με την οργανική αρχιτεκτονική.

Δύο πλεγμένα μεταξύ τους υλικά -το εμφανές σκυρόδεμα, που κυριαρχεί στην κτιριακή επιδερμίδα και στην περίφραξη, και δευτερευόντως το λευκό σπατουλαριστό επίχρισμα- μοιράζονται σε όλες τις κλίμακες του φλοιού. Η χωρική έκφραση αυτού του χειρισμού διαθέτει υλικότητα, θερμοκρασία, πυκνότητα, βαρύτητα και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν παραμένουν αφηρημένες έννοιες και απλές προθέσεις, αλλά αποτελούν εμπεριστατωμένο βίωμα.